اعتقاد بر این است که نخستین بارؤ چینی ها درسه هزار سال قبل برای تبخیر آب نمک، از گاز استفاده کردند. تاریخ نویسان دربارة استفادة گاز توسط ایرانیان نوشته اند: «ایرانیان در استفاده از گاز بر دیگر اقوام جهان پشی داشته اند. برای مثال، وجود بقایای آتشکده ها و معابدی نظیر آتش جاویدتن در نزدیکی کرکوک که به مشعل بخت النصر معروف بود، در نزدیکی کی مخزن گاز طبیعی قرار داشت.

همچنین بقایای معابد زرتشتیان در نزدیکی مسجد سلیمان و روایات تاریخی از آتش جاویدان آتشکدة آذر گشتاسب در آذربایجام، همگی گواه این مدعی است که: «ایرانیان باستان بنا بر اقتضای محیط مذهبی خویش، آتش را گرامی می داشتند.»

درفلات مرکزی و جنوبی ایران، درمناطقی که جنگل های انبوه وجود نداشت، برای روشن نگه داشتن آتش مقدس، از امکانات دیگری به جز چوب های جنگلی سود می بردند؛ زیرا طبیعت این مناطق به خاطر وجود ذخایر فراوان زیرزمینی، دستیابی به سوخت را برای آن ها آسان می کرد. مناطق غرب، جنوب وجنوب غربی ایران از دیرباز روی دریابی از نفت و مشتقات آن قرار داشتهاندودارند. درایران باستان هم بعضی از این منابع به دلیل عمق بسیار کمی که داشتند ودارند. در ایران باستان هم بعضی از این منابع به دلیل عمق بسیار کمی که داشتند، براثر فرسایش خاک، یا حرکت گسل ها ویا سایر عوامل طبیعی دیگر به صورت قطراتی ناچیز از آن دریای زیرزمینی خود به بیرون تراوش می کردند و انسان متفکر را به بهره برداری از آن وادار می ساختند.